Situatiecontext

Situatiecontext is een begrip uit disciplines als informatica, psychologie en organisatiekunde. Het verwijst naar de verzameling omstandigheden waaronder een situatie zich afspeelt en die van invloed zijn op waarneming, interpretatie en besluitvorming. De situatiecontext omvat onder meer tijd en locatie, de actoren en hun rollen, de doelen en beperkingen, de aanwezige middelen en technologieën, evenals de sociale, culturele en formele regels die gelden.

Belangrijke componenten zijn: contextuele factoren (tijd, plaats, situatieverandering), actor- en doelgerelateerde factoren (wie is erbij, wat is het doel), omgevingsfactoren (fysieke omgeving, beschikbaar materiaal, omgevingscondities), technologische context (toegang tot systemen, interfaces), en normatieve factoren (beleidsregels, wet- en regelgeving).

Toepassingen: in de menselijke–computerinteractie kan de situatiecontext bepalen welke informatie of functies aan een gebruiker worden getoond. In data-analyse helpt context bij de interpretatie van cijfers en trends. In beveiliging en privacy kan context beslissen of een actie geautoriseerd is. In de gezondheidszorg beïnvloedt context de interpretatie van symptomen en behandelingen.

Dataverzameling en modellering: context is vaak afgeleid uit meerdere bronnen zoals sensoren, logbestanden, interviews en observaties. Het wordt ondersteund door contextmodellen, ontologieën en contextuele sensing, met aandacht voor privacy en data-integriteit.

Uitdagingen: context is dynamisch en kan ambigu zijn; contextuele data kunnen heterogeen en onvolledig zijn; privacy, ethiek en data-beveiliging spelen een grote rol; het modelleren van context vereist vaak expliciete aannames en update-mechanismen.

Zie ook: context-awareness, situation awareness, contextmodel, situatieanalyse.