SIFidentificatie

SIFidentificatie is een concept en proces dat wordt gebruikt om unieke identificatoren toe te wijzen en te verifiëren binnen een systeem of kader dat afgekort is als SIF. De identificatoren dienen om entiteiten zoals personen, organisaties, assets of databestanden across verschillende toepassingen en databases te herkennen. Het proces omvat het aanmaken, valideren en het voortdurend beheren van deze identificatoren, evenals het koppelen van identificatoren die in verschillende systemen worden gebruikt.

Het doel van SIFidentificatie is data-integriteit en traceerbaarheid te waarborgen, zodat gerelateerde records betrouwbaar aan elkaar kunnen worden gekoppeld, duplicatie kan worden voorkomen en auditing en compliance mogelijk worden gemaakt. Het valt vaak binnen bredere data governance- en identiteitsbeheerprogramma’s en vereist afspraken over standaarden, bewaartermijnen en reconcilieregels.

De implementatie omvat meestal een combinatie van technische methoden: het genereren van wereldwijd unieke identificatoren (zoals UUIDs), het gebruik van controlegetallen of cryptografische hashen, en het bijhouden van een centraal of gefedereerd register. Levenscyclusbeheer omvat uitgifte, rotatie of deactivering en reconciliatie tussen systemen om conflicten op te lossen.

In sommige domeinen bevat SIFidentificatie domain-specifieke metadata zoals uitgever, geldigheidsduur en reikwijdte; sommige identificatoren zijn persistent, andere tijdgebonden. Kruisverwijzingen maken interoperabiliteit tussen verschillende systemen mogelijk.

Veiligheid en privacy spelen een belangrijke rol: toegang tot identificatordata is beperkt, identificatoren mogen geen gevoelige informatie onthullen, en encryptie, logging en privacy-by-design-principes zijn gebruikelijk. SIFidentificatie wordt vaak benaderd vanuit bredere concepten zoals identiteits- en toegangsbeheer, datakwaliteit en gegevensuitwisselingstandaarden.