Ruimtecontouren

Ruimtecontouren verwijzen in het Nederlandse vakjargon naar contourlijnen of grenzen die de ruimtelijke omvang van een object of gebied in drie dimensies aangeven. In tegenstelling tot traditionele 2D-contouren die hoogtes of waarden op een plat vlak weergeven, omschrijven ruimtecontouren de vorm, positie en het volume van een object binnen de ruimte. Ze kunnen de buitenkant (de enveloppe) van een object aangeven of een set mogelijke ruimten waarvan de grenzen in drie dimensionaliteit zijn bepaald.

Toepassingen: In GIS, CAD en 3D-modellering worden ruimtecontouren gebruikt om volumes, footprints en ruimtelijke relaties te visualiseren. In de bouw en civiele techniek ondersteunen ruimtecontouren het ontwerp en de berekening van volumes (bijv. grondverzet of materiaalbehoefte). In geologie en geowetenschappen helpen ze bij het representeren van ondergrondse formatie of de uitgestrektheid van een structuur in 3D.

Methoden: Ruimtecontouren worden doorgaans afgeleid uit 3D-gegevensbronnen zoals LiDAR-, fotogrammetrie- of point-clouddata. Door interpolatie, meshing en het genereren van isosurfaces of afgrendelingsconvex hulls ontstaan 3D-contouren die als polygonen, meshes of volumes kunnen worden vastgelegd.

Overwegingen: de nauwkeurigheid hangt af van de datakwaliteit en de gekozen projectie of weergavemethode. Ruimtecontouren kunnen complex zijn bij onregelmatige vormen of incomplete data en vereisen passende filtratie en generalisatie voor interpretatie en visualisatie.