Rijstrookbreedte

Rijstrookbreedte is de horizontale afstand tussen de markeringen die de randen van een rijstrook aangeven. De meting vindt plaats op het wegdek en wordt uitgedrukt in meters. Deze maat beïnvloedt hoe comfortabel en veilig voertuigen kunnen rijden en hoe ruimte- en snelheidsgedrag inhalen, uitwijk en remmen mogelijk maken.

De breedte varieert per wegtype, verkeersintensiteit en ontwerpregelgeving. Op autosnelwegen ligt een gangbare rijstrookbreedte meestal tussen 3,25 en 3,75 meter per rijstrook. Op stedelijke wegen en andere ruimtelijk beperkende situaties komen vaak kleinere stroken voor, circa 2,75 tot 3,25 meter. Voor zwaar verkeer kan een bredere rijstrook vereist zijn, afhankelijk van lokale regels en de beschikbare ruimte.

Ontwerp en regelgeving: Ontwerprincipes en nationale richtlijnen bepalen minimum- en gewenste breedtes, zodat de stroken geschikt zijn voor de voertuigen en de verkeersveiligheid verbeteren. In Nederland worden deze waarden uiteen gezet in nationale wegontwerprichtlijnen, zoals de RiW/CROW-standaarden, met mogelijk regionale afwijkingen afhankelijk van wegtype en situatie.

Meetmethoden en nuance: Rijstrookbreedte wordt gemeten tussen de binnenzijden van de rijstrookmarkeringen. De vluchtstrook en berm worden doorgaans niet meegerekend, tenzij de context expliciet een gecombineerde rijstrook- en vluchtstrookbreedte vereist. Bij bochten en kruispunten kunnen breedtes tijdelijk variëren om veiligheid en doorstroming te bevorderen.