Revalidatieonderzoek

Revalidatieonderzoek is een vakgebied binnen de revalidatiewetenschap dat zich richt op het onderzoeken van interventies die bedoeld zijn om functies te herstellen of te verbeteren bij mensen met letsel, ziekte of handicap. Het doel is om aantoonbare baten te vinden voor functioneren, participatie en kwaliteit van leven, en om kans op complicaties en terugval te verminderen. Daarbij wordt gekeken naar zowel fysische als cognitieve en psychosociale aspecten van herstel.

De onderzoeksactiviteiten omvatten uiteenlopende studyontwerpen. Dit varieert van gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken en cohortstudies tot kwalitatieve onderzoeken en implementatiestudies. Alsof aanwezig, worden ook economische evaluaties en real-world evidence toegepast om kosten en haalbaarheid in de praktijk te bepalen. Uitkomsten kunnen bestaan uit functionele onafhankelijkheid, mobiliteit, activiteiten in het dagelijks leven, terugkeer naar werk en maatschappelijke participatie, pijn en kwaliteit van leven.

Revalidatieonderzoek vindt plaats in verschillende zorgsettingen, zoals ziekenhuizen, revalidatiecentra en de eerstelijnszorg, maar ook in de thuissituatie en de gemeenschap. Populaties die aan bod komen zijn onder meer mensen met neurologische aandoeningen (bijvoorbeeld beroerte), rug- en gewrichtsaandoeningen, amputaties en chronische aandoeningen. Er ligt vaak een sterke nadruk op patiëntbetrokkenheid en op het evalueren van zekerheid en veiligheid van de interventies.

Resultaten van revalidatieonderzoek dragen bij aan klinische richtlijnen, zorgbeleid, en onderwijs van zorgverleners. Ze helpen bij het verbeteren van zorgprocessen en het optimaliseren van de levering van revalidatie, met als doel betere functionele uitkomsten voor patiënten. Ethische overwegingen, zoals informed consent en privacy, zijn daarbij essentieel.