Pseudonymisatie

Pseudonimisering, ook wel pseudonymisatie, is een beveiligingstechniek waarbij identificeerbare gegevens worden vervangen door pseudoniem waarden. Voorbeelden zijn namen, adressen en identificatienummers die worden vervangen door tokens. Het doel is de identificeerbaarheid te verminderen zodat verwerking mogelijk blijft voor analyse en operationele doeleinden, terwijl de risico’s voor individuen afnemen.

In vergelijking met anonimisering kan bij pseudonimisering de link met de oorspronkelijke persoon bestaan zolang de aanvullende informatie, zoals een sleutel of masterbestand, gescheiden blijft. Anonimisering probeert identificeerbaarheidskoppelingen volledig te verwijderen. Pseudonimisering wordt door regelgeving zoals de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG/GDPR) gezien als een relevante beveiligingsmaatregel die de privacy beschermt en de risico’s van verwerking verlaagt, maar de data blijven persoonsgegevens zolang de sleutel beschikbaar is.

Technieken omvatten tokenisatie, encryptie met een sleutel, hashing met salt en data masking. De keuze hangt af van de benodigde bruikbaarheid en het gewenste beveiligingsniveau. Bij de implementatie is het belangrijk om sleutelbeheer en toegangscontrole strikt te organiseren, data en sleutel gescheiden te bewaren, en te voorzien in uitgebreide logging en auditing.

Toepassingsgebieden zijn onder andere de gezondheidszorg en klinisch onderzoek, wetenschappelijk onderzoek, marketing en CRM, en data-analyse in bedrijven waar privacy in de verwerking centraal staat zonder direct identificeerbare data te tonen.

Beperkingen en governance: pseudonimisering vermindert identificeerbaarheid maar is geen garantie voor volledige anonimiteit; bij compromittering van de sleutel kan re-identificatie mogelijk zijn. Het blijft onder toezicht van privacywetgeving en vereist zorgvuldige risicobeoordeling, data minimisatie en duidelijke verantwoording over wie toegang heeft tot de sleutel.