Privéverzekeringen

Privéverzekeringen zijn contracten tussen een verzekeraar en een particulier die een vastgesteld risico dekt tegen betaling van een premie. De dekking en de hoogte van de uitkering zijn vastgelegd in een polis. Privéverzekeringen worden vaak afgesloten naast publieke of sociale verzekeringen en kunnen zowel aanvullend als alternatief zijn. In sommige landen is een basisverzekering verplicht, terwijl aanvullende polissen optioneel zijn.

Veel voorkomende categorieën zijn levensverzekeringen (financieel zekerheid bij overlijden of op afgesproken datum), arbeidsongeschiktheids- of inkomstenverzekeringen (uitkeringen bij langdurige ziekte of handicap), zorgverzekeringen (in sommige contexten verplicht basispakket bij private aanbieders; aanvullende pakketten bovenop de basisdekking), reis-, auto-, woon- en aansprakelijkheidsverzekeringen. Dekkingsvormen variëren per polis en verzekeraar.

Belangrijke kenmerken zijn onder meer premie, zowel periodiek als eenmalig, leeftijd- en gezondheidselementen die de premie kunnen beïnvloeden, eigen risico en franchise, uitsluitingen en maximumuitkeringen. Polisvoorwaarden bepalen welke gebeurtenissen wel of niet gedekt zijn, welke periodes gelden (wachttijden) en of er sprake is van co-assurantie of dekking per gebeurtenis.

Het afsluiten van privéverzekeringen gebeurt via verzekeraars, financieel adviseurs of vergelijkingssites. Het is verstandig om behoeften te inventariseren, verschillende polissen te vergelijken op prijs, dekking en voorwaarden, en aandacht te besteden aan uitsluitingen, limieten en flexibiliteit bij wijziging of opzegging. Het claimsproces omvat meestal melding, beoordeling van de schade en uitkering volgens de polis.

Regulering en toezicht: private verzekeraars vallen vaak onder een toezichthouder die solvabiliteit, consumentenbescherming en correcte informatie waarborgt. Fiscale aspecten variëren per jurisdictie en kunnen fiscale voordelen of aftrekbaarheid van premies betreffen.