Plasmafractie

Plasmafractie is het proces waarbij uit menselijk plasma specifieke eiwitfracties worden gescheiden en geconcentreerd ten behoeve van de productie van plasma-afgeleide geneesmiddelen. In de farmaceutische industrie wordt plasma fractioneren toegepast om verschillende eiwitgroepen te isoleren die geschikt zijn voor therapeutisch gebruik.

Tijdens fractionatie worden plasma-eiwitten gescheiden door een combinatie van koude ethanolfractionatie, chromatografie, filtratie en inactivering van ziekteverwekkers. Door deze stappen ontstaan verschillende fracties die elk een specifieke set eiwitten bevatten en elk geschikt zijn voor bepaalde klinische toepassingen.

De belangrijkste producten die via plasmafractionatie worden vervaardigd zijn onder meer albumine, immuunglobulinen (IVIG) en stollingsfactoren zoals VIII en IX, naast andere plasma-eiwitten. Deze fracties worden gebruikt voor volumedistributie en bloeddrukregeling, immuunstoornissen en bloedingsstoornissen, en dragen bij aan diagnostische en therapeutische opties in de kliniek.

Veiligheid en regelgeving staan centraal in plasmafractionatie. Donorplasma wordt uitgebreid gescreend op infectieziekten en ondergaat virale inactivatie- of filtratietechnieken. De productie volgt strikte kwaliteitsnormen en GMP-regels, met toezicht van regelgevende instanties zoals de European Medicines Agency (EMA) in de EU en de Food and Drug Administration (FDA) in de Verenigde Staten.

Historisch gezien heeft plasmafractionatie een lange ontwikkeling doorgemaakt, van vroegere ethanolfractionatietechnieken tot moderne combinatie van scheidingstechnieken en strikte veiligheidsmaatregelen. Deze ontwikkelingen hebben geleid tot essentiële plasma-derived medicijnen en continue evaluatie van productie- en toepassingstechnieken.