Persweeën

Persweeën, ook wel uitdrijvingsweeën genoemd, zijn expulsieve contracties die optreden in het late stadium van de bevalling. Ze ontstaan nadat de baarmoederhals volledig ontsloten is (10 centimeter) en het kind door het geboortekanaal begint te bewegen richting de uitgang. In tegenstelling tot de eerder aanwezige weeën die vooral gericht zijn op ontsluiting, dienen persweeën om het kind naar buiten te duwen.

Tijdens persweeën nemen de intensiteit en de druk toe. Vrouwen ervaren vaak een duidelijke drang om te persen en voelen een sterke samenwerking tussen ademhaling en inspanning. Een perswee duurt meestal langer dan een normale wee en komt in korte tussenpozen terug, met tussenpozen die kunnen variëren van enkele tientallen seconden tot enkele minuten. De paar opeenvolgende persweeën zorgen gezamenlijk voor de voortbeweging van het hoofd en later het gehele lichaam van de baby.

Na de bevalling van de baby volgt de derde fase van de bevalling, waarin de placenta wordt uitgedreven. Persweeën verdwijnen grotendeels na de geboorte van het kind, maar soms kunnen er nog korte weeën voorkomen terwijl de placenta wordt geboren.

De fasen en kenmerken van persweeën kunnen per persoon verschillen. Verloskundigen en artsen geven tijdens de bevalling begeleiding over wanneer er gepersd moet worden en welke houdingen het meest effectief zijn. In zeldzame gevallen kan een verlengde tweede fase of complicaties aanleiding geven tot medische interventies zoals instrumentele bevalling of een keizersnede.

Zie ook: bevalling, arbeidsfase, uitdrijvingsfase.