Oorlogsschadevergoeding

Oorlogsschadevergoeding is een verzamelnaam voor regelingen die slachtoffers van oorlog, gewapende conflicten of bezetting recht geven op financiële compensatie voor geleden schade. De vergoeding kan rechtstreeks materiële schade aan woningen en bedrijven betreffen, maar ook letsel, overlijden, verminderde verdiensten, medische kosten, begrafeniskosten of ontheemding.

Wat in aanmerking komt hangt af van de betreffende regeling en het rechtsgebied. Vaak gaat het om directe schade door bombardementen, brand, plundering of verwoesting, maar ook om indirecte schade die voortvloeit uit oorlogsomstandigheden. Sommige regelingen nemen ook immateriële schade mee, zoals letsel of psychische schade, al verschillen de vergoedingsomvang en criteria per regeling.

Vergoeding wordt meestal gefinancierd door de overheid, soms aangevuld door verzekeraars of internationale fondsen. De uitvoering vindt doorgaans plaats via een aangewezen overheidsinstantie of een onafhankelijke stichting. Soms kunnen slachtoffers zich wenden tot civiele rechtsvordersingen of internationale verdragen, afhankelijk van de context en de betreffende wetgeving.

Procedures: aanmelding verloopt meestal via het indienen van een claim bij de bevoegde autoriteit, vergezeld van bewijsmateriaal zoals facturen, aangiften, medische rapporten en eigen verklaringen. De aanvraag moet binnen een bepaalde termijn worden ingediend. Beslissingen kunnen worden aangevochten via bezwaar of beroep, afhankelijk van de procedure.

Historisch gezien hebben veel landen na de Tweede Wereldoorlog regelingen ingevoerd om oorlogsschade te vergoeden. In verschillende rechtsgebieden bestaan naast algemene schadeverzekeringen ook specifieke wetten of regelingen voor oorlogsschade. Kritiek en uitdagingen omvatten bewijsverantwoording, beperkte dekking, lange verwerkingstijden en regionale variatie in regels.