Kunstkleppen

Kunstkleppen zijn kunstmatige hartkleppen die een zieke of beschadigde natuurlijke klep in het hart vervangen. Ze zorgen voor een eenrichtingsstroom van bloed en voorkomen terugstroming wanneer de klep niet goed sluit of vernauwd is.

Er bestaan verschillende typen kunstkleppen. Mechanische kleppen zijn gemaakt van duurzame materialen zoals pyrolytisch koolstof en hebben een lange levensduur, vaak meer dan twintig jaar. Biologische kleppen, ook wel tissue- of xenograftkleppen genoemd, bestaan uit dierlijk of menselijk weefsel en hoeven meestal niet permanent aan antistolling te worden onderworpen, maar hebben een beperktere duurzaamheid van circa tien tot twintig jaar.

Kunstkleppen kunnen via een open-hartoperatie worden ingebracht of percutien via een transcatheter benadering, bekend als TAVI of TAVR. De meeste operaties vervangen de aortaklep, maar ook de mitraleklep kan worden vervangen. De keuze tussen mechanische en biologische klep hangt af van leeftijd, medische toestand, toepassing en de bereidheid tot langdurige antistolling.

Indiening en follow-up: kunstkleppen worden geplaatst bij ernstige klepstenose of klepregurgitatie die niet kan worden verholpen door klepreparatie of reparatie. Mechanische kleppen vereisen meestal levenslange antistolling, terwijl biologische kleppen doorgaans geen langdurige antistolling vereisen maar na verloop van tijd kunnen wisselen. Nauwkeurige follow-up met regelmatige beeldvorming en bloedcontrole is essentieel om klepprothese, lekken en mogelijke complicaties te monitoren.

Historisch overzicht: de eerste succesvolle implantatie van een mechanische kunstklep vond plaats in de jaren zestig, wat de ontwikkeling van moderne hartklepprothese mogelijk maakte en later werd uitgebreid met transcatheter-technieken in de 21e eeuw.