Kernhoofdfuncties

Kernhoofdfuncties is geen gangbare vaste term in de Nederlandse vaktaal. De samenstelling suggereert een verwijzing naar de kern of hoofdfunctionaliteit van een systeem en naar de belangrijkste functies die daarbij horen. In de wiskunde kan de term bijvoorbeeld worden opgevat als een verwijzing naar de kernel (kern) van een functie: de verzameling van alle elementen die door de functie naar nul worden afgebeeld. Bij lineaire toepassingen is de kernel een lineaire onderruimte; bij meer algemene kaarten biedt de kernel inzicht in de structuur van oplossingen en de eigenschappen van de kaart.

In de informatica wordt een kernel gezien als de centrale kern van een besturingssysteem of van een softwaremodule. Kernfuncties in die zin verwijzen naar de lage-niveau routines die verantwoordelijk zijn voor kernactiviteiten zoals het plannen van processen, geheugenbeheer en invoer/uitvoer. Deze functies vormen de basis van de werking van het systeem en hebben meestal strikte prestatie- en veiligheidseisen.

In machine learning en statistiek worden kernel-functies gebruikt om berekeningen in hoge-dimensionaliteitsruimtes mogelijk te maken zonder expliciete transformaties. Voorbeelden zijn de lineaire kernel, polynomial kernel en de radial basis function (RBF) kernel. Ze dienen als meetinstrumenten voor gelijkenis tussen gegevenspunten en onderbouwen methoden zoals support vector machines en kernel-regressie.

Context bepaalt de invulling: omdat “kern” en “functie” in veel vakgebieden verschillende betekenissen hebben, is het aan te raden de exacte betekenis te definiëren in de specifieke context waarin de term wordt gebruikt.