Kaasclassificatie

Kaasclassificatie is het proces van het indelen van kaas in categorieën op basis van kenmerken zoals melkbron, rijping, textuur en productiemethode. Het doel is om kazen systematisch te beschrijven en te vergelijken, zowel voor producenten als consumenten en handel.

Een veel voorkomende indeling is gebaseerd op melksoort. Kazen worden vaak geclassificeerd naar de melkbron waaruit ze zijn gemaakt: koeienmelk, geitenmelk, schapenmelk en in mindere mate buffelmelk. Mengkazen, die van meerdere melksoorten zijn gemaakt, komen eveneens voor. De melkbron heeft invloed op smaak, vetpercentage en textuur.

Rijping en textuur vormen een tweede belangrijke as van classificatie. Raadpleegbare categorieën zijn verse kaas (zodra productie afgerond en vaak niet gerijpt, zoals mozzarella of feta), zachte kazen (zoals brie of camembert) die korte rijping kennen, halfharde kazen (bijvoorbeeld Gouda of Edam jonge) met matige rijping, en harde kazen (zoals Parmigiano-Reggiano) die lange rijping vereisen. Daarnaast wordt onderscheid gemaakt tussen tekstuurcategorieën zoals zacht, romig, semi-hard en hard, en tussen korstloze en korstgefrankte kazen.

Productiewijze en rijpingsomstandigheden dragen eveneens bij aan classificatie. Factoren omvatten het gebruik van rauwe of gepasteuriseerde melk, de aanwezigheid van korsten, rijpingsomstandigheden en toevoegingen zoals kruiden of smaakstoffen. Marktetikettering kan daarnaast verwijzen naar regelgeving omtrent oorsprong, productieproces en kwaliteitskeurmerken, zoals beschermde oorsprong (AOP) of soortgelijke etiketten.

In de praktijk helpt kaasclassificatie bij het kiezen, vergelijken en communiceren over kazen, zowel in culinaire toepassingen als in commercieel kader. Voorbeelden van categorieën zijn verse kaas, zachte kazen, halfharde kaas en harde kaas, elk met eigen kenmerken en gebruiksmogelijkheden.