Kaartlezers

Een kaartlezer is een apparaat dat gegevens uitleest van kaarten die een ingebouwde chipset, een magneetlaag of een andere interface bevatten. Kaarten kunnen contactloos communiceren via radiogolven of via een fysieke verbinding met contactpunten. Kaartlezers worden ingezet voor authenticatie, gegevensuitwisseling en transacties in sectoren zoals betaling, openbaar vervoer, identificatie en bedrijfslogistiek.

Qua type bestaan er voornamelijk twee hoofdvarianten: contactlezers en contactloze lezers. Contactlezers maken verbinding met de kaart via metalen contactpunten en vereisen fysieke aanwezigheid van de kaart in het leesgedeelte. Contactloze lezers halen data uit de kaart via near-field communication (NFC) of RFID, waardoor de kaart op korte afstand kan worden uitgelezen. Veel lezers bieden ook dual-interface functionaliteit en kunnen beide methoden tegelijk ondersteunen. De meeste moderne lezers communiceren via USB, maar ook via Bluetooth, Wi‑Fi of seriële verbindingen.

Voor data-uitwisseling gelden internationale normen en protocollen. Voor contactkaarten speelt ISO/IEC 7816 een centrale rol, terwijl bij contactloze kaarten ISO/IEC 14443 en NFC veelvuldig gebruikt worden. In computersystemen en operationele omgevingen worden vaak PC/SC en CCID als software-standaarden toegepast om kaartlezers te erkennen en APDU-commando’s uit te wisselen tussen host en kaart. Beveiliging is een belangrijk aandachtspunt; kaartlezers kunnen beveiligde elementen, PIN-verificatie en cryptografische sleutels ondersteunen om gegevens te beschermen en transacties te authenticeren.

Toepassingen variëren van EMV-betalingen en identiteitsdocumenten tot toegangscontrole en VPN-/werkplekim authenticatie. Bij installatie is rekening te houden met interoperabiliteit, drivers en middleware die cross-platform ondersteuning bieden.