Ingangstemperatuur

Ingangstemperatuur is de temperatuur van een vloeistof, gas of lucht op het punt waarop deze in een systeem of component wordt aangevoerd. Het bepaalt mede hoe een proces verloopt en welke warmte- of energiereducties mogelijk zijn. De term wordt in verschillende technische vakgebieden gebruikt, zoals HVAC, warmtewisselaars, motoren en chemische processen. Soms wordt ook gesproken van inlaattemperatuur of inkomende temperatuur, afhankelijk van de context.

In HVAC en warmteoverdracht beïnvloedt de ingangstemperatuur van lucht of water de benodigde energiebehoefte en het rendement van systemen. Een hogere ingangstemperatuur van buitenlucht kan leiden tot hogere koelbelasting voor koelsystemen, terwijl een lagere ingangstemtemperatuur het koelvermogen kan verminderen maar de efficiëntie kan verbeteren. Bij warmtewisselaars bepaalt Tin (in) mede de hoeveelheid warmte die kan worden overgedragen, volgens Q = m·Cp·(Tin − Tout). In motors en turbines heeft een hogere ingangstemperatuur vaak negatieve effecten op prestaties en efficiëntie, doordat de luchtdichtheid daalt en het benodigde werk toeneemt.

Meetpunten en betrouwbaarheid zijn cruciaal. Ingangstemperatuur wordt doorgaans gemeten met sensoren in een representatieve stromingsleiding, bij voorkeur via een thermowell om meetfouten door local heat transfer te minimaliseren. Een juiste kalibratie en plaatsing (ver van stralingsite, met stabiele stroomsnelheid) verbeteren de nauwkeurigheid.

Beheersing en optimalisatie richten zich op het beïnvloeden van Tin via menging, voorverwarming/koeling, warmte-terugwinning of isolatie. Doel is stabiele procesparameters, efficiëntieverbetering en betrouwbare productkwaliteit.