Hulpfuncties

Een hulpfunctie is een kleinschalige functie die een vaak terugkerende taak binnen een programma uitvoert. Het doel is duplicatie te verminderen en de leesbaarheid te vergroten door een complexe operatie achter een duidelijke naam te verpakken. Hulpfuncties vertegenwoordigen doorgaans geen kernlogica van het domein; ze bieden ondersteunende functionaliteit die door meerdere delen van de code kan worden gebruikt.

Belangrijke kenmerken zijn onder meer een schone, gerichte taak en voorspelbaar gedrag. Idealiter zijn hulpfuncties klein, met een enkele verantwoordelijkheid en zo min mogelijk bijwerkingen. Pure hulpfuncties (die geen externe staat muteren) zijn vaak gemakkelijker te testen en te hergebruiken. In sommige gevallen leveren hulpfuncties een adapter- of wrapperfunctie om interfaces uniform te maken.

Veelvoorkomende voorbeelden zijn stringmanipulaties, dataconversies, validatiechecks, formattering, en het ophalen of transformeren van gegevens in een voorbereid stadium voordat deze door de hoofdlogica worden gebruikt. Het gebruik van hulpfuncties kan leiden tot schonere, meer declaratieve code en een betere scheiding van zorgen.

Ontwerp en onderhoud vereisen discipline. Kies duidelijke, beschrijvende namen en houd hulpfuncties lokaal bij de module waar ze het meest geschikt zijn, of verzamel veelgebruikte hulpfuncties in een centrale utilities-bibliotheek. Documenteer het verwachte gedrag en randgevallen, en voeg unit tests toe waarmee de functionaliteit onafhankelijk kan worden bevestigd. Pas op voor overmatig gebruik die leidt tot fragmentatie of duplicatie door verschillende modules heen.

Hulpfuncties onderscheiden zich van kernlogica en van glue-code; ze dienen als bouwstenen die de leesbaarheid en modulariteit van de codebasis verbeteren zonder de domeinspecifieke logica te veranderen.