Hoornvlieskracht

Hoornvlieskracht is een term die wordt gebruikt om de mechanische sterkte en stijfheid van het hoornvlies aan te duiden. Het beschrijft in hoeverre het hoornvlies weerstand biedt tegen vervorming door krachten zoals intraoculaire druk en externe belasting. De sterkte hangt vooral af van de structuur van het stroma, waaronder de ordening en samenstelling van collageenvezels en de extracellulaire matrix, maar ook van factoren als leeftijd en vochtgehalte.

In de klinische praktijk wordt de corneale kracht in vivo beoordeeld met biomechanische metingen. Voorbeelden zijn parameters zoals corneale hysterese en de corneale weerstandfactor, afgeleid met apparaten als de Ocular Response Analyzer. Daarnaast wordt de deformationele respons van het hoornvlies beschreven met systemen als de Corvis ST, die reageren op een korte puff lucht en veranderingen in de hoornvliesvorm vastleggen. Deze metingen leveren informatie over de stijfheid en veerkracht van het hoornvlies en kunnen checks bieden op de neiging tot vervorming.

De hoornvlieskracht heeft belangrijke klinische implicaties. Een verzwakt hoornvlies kan het risico op keratoconus of postoperatieve ectasie verhogen en beïnvloedt de planning van refractiechirurgie zoals LASIK. Omgekeerd kan het verhogen van de stijfheid, bijvoorbeeld door corneale kruisverbindingen, de stabiliteit verbeteren maar ook de biomechanische respons wijzigen. Metingen hebben echter beperkingen: ze zijn afhankelijk van intraoculaire druk, leeftijd, hydratatietoestand en het gebruikte meetapparaat, en normative data zijn nog aan verandering onderhevig.