Flexwerkers

Flexwerkers zijn werknemers die in de praktijk via een uitzendbureau of arbeidsbemiddelaar in dienst zijn en voor korte of onregelmatige periodes aan een opdrachtgever worden toegewezen. Ze vormen een vorm van flexibele arbeid die vaak wordt ingezet om piekbelasting op te vangen, projecten uit te voeren of tijdelijk personeelstekorten op te vullen. De term komt vooral voor in de Nederlandse arbeidsmarkt en verwijst naar arbeiders die niet in vaste dienst zijn bij de eindgebruiker maar via een intermediair werken.

In de organisatie van flexwerk ligt de arbeidsrelatie meestal bij het uitzendbureau: de flexwerker heeft een arbeidsovereenkomst met het bureau, dat loon, belastingen en sociale premies regelt. De opdrachtgever bepaalt doorgaans wat er wordt gedaan en wanneer, terwijl het bureau het contractueel kader bewaakt. Contractvormen variëren van nul-urencontract tot korte of langlopende tijdelijke contracten. In veel sectoren vindt inzet plaats in uitzenden voor sectoren zoals logistiek, productie, techniek, zorg en horeca. Ook kunnen flexwerkers tijdelijk worden ingezet voor specifieke projecten.

Wat betreft rechten en voorwaarden geldt dat flexwerkers onder de Nederlandse arbeidswetgeving vallen, en vaak onder de toepasselijke cao van de sector, indien die van toepassing is. Zij hebben recht op salaris volgens de geldende normen, vakantiedagen en vakantiegeld, en in bepaalde gevallen gelijke beloning bij gelijke arbeid. Bepalende regelgeving zoals de WAADI regelt licenties en toezicht voor bemiddelingsbureaus. De positie van flexwerkers wordt vaak gezien in termen van balans tussen flexibiliteit voor werkgevers en zekerheid voor werknemers, wat voortdurend onderwerp van beleidsdiscussie is.