Emissiviteitinstellingen

Emissiviteitinstellingen verwijzen naar de optie in infraroodapparatuur om de emissiviteit van het doelobject aan te passen. Deze instelling bepaalt hoe de gemeten straling vertaald wordt naar een temperatuurwaarde en is essentieel voor nauwkeurige temperatuurmeting met infrared-camera’s, pyrometers en soortgelijke sensoren.

Emissiviteit ε is een dimensieloze waarde tussen 0 en 1 die aangeeft hoeveel straling een oppervlak uitzendt in vergelijking met een ideaal zwartlichaam bij dezelfde temperatuur. Een hogere emissiviteit betekent dat een groter aandeel van de gemeten straling afkomstig is van het oppervlak zelf. Omdat ε afhangt van materiaal, oppervlakafwerking en temperatuur, varieert de juiste instelling per object en situatie.

Factoren die emissiviteit beïnvloeden zijn onder meer materiaalsamenstelling, oppervlaktebewerking (glad vs. ruw), coatings en reflectie van omgevingsstraling. Ook kan ε met de temperatuur veranderen. Daarom is het belangrijk om een zo nauwkeurig mogelijke waarde te kiezen of te kalibreren voor het specifieke meetdoel.

Praktische waarden zijn algemeen: ongepolijst metaal en sommige kunststoffen 0,02 tot 0,2; gepolijst metaal 0,03 tot 0,25; matte oppervlakken en keramiek vaak 0,8 tot 0,95; glas en sommige coatings 0,8 tot 0,95. In veel apparaten is ook een automatische emissiecorrectie of een referentie-emissiviteit-optie beschikbaar.

Gebruik: neem de emissiviteit-instelling op het apparaat op basis van het te meten materiaal. Bij onbekende oppervlakken kan kalibratie met referentiestandaarden (referentiemateriaal met bekende ε) of een tweepuntkalibratie helpen. Onjuiste emissiviteit leidt tot systematische fout in de gemeten temperatuur; bij glanzende metalen kan een matte coating of emissiviteitspaste uitkomst verbeteren.