Eenfunctionele

Eenfunctionele is geen algemeen erkend term in het standaard Nederlands. Het lijkt vooral op een foutieve samenstelling van een lidwoord met een bijvoeglijk naamwoord. In correct Nederlands wordt doorgaans twee afzonderlijke woorden gebruikt: een functionele ... in plaats van eenfunctionele. Een dergelijke fout kan ontstaan door typografische vergissing, spatiefouten of automatische correctie.

In de praktijk komt men de vorm “een functionele” tegen wanneer men spreekt over iets dat behoort tot of voldoet aan functionaliteit. Voorbeelden zijn “een functionele oplossing”, “een functionele eis” of “een functionele programmeertaal”. In deze gevallen is functioneel het bijvoeglijk naamwoord dat de eigenschap beschrijft, en volgt het na het onbepaalde lidwoord.

In wiskunde en informatica bestaat er wel een onderscheidende terminologie met andere vormen. Het woord functioneel verwijst vaak naar een abstracte wiskundige constructie, en de term functionaalanalyse is de vaknaam voor de studie van deze objecten; deze term wordt geschreven als één woord: functionaalanalyse. Hier is functionaal een zelfstandig naamwoord of bijvoeglijk-naamwoord in een vakjargon-achtige context, en niet hetzelfde als functioneel in alledaagse taal. Een functionaal kan bijvoorbeeld een lineaire mapping zijn van functies naar een schaalvoet, en is daarmee geen atomaire eigenschap als “functionele eis” in software.

Samengevat is eenfunctionele geen standaard term. Bij correct taalgebruik wordt het geschreven als “een functionele …” of, afhankelijk van context, als een vakterm zoals functionaal of functionaalanalyse. Als u het tegenkomt, beschouw het als fout en corrigeer naar de passende, gescheiden vorm of vakterm.