ECGstructuren

ECGstructuren is een aanduiding voor de belangrijkste componenten en patronen die men ziet op een elektrocardiogram (ECG of EKG). Het begrip verwijst naar de combinatie van waveforms, intervallen en segments die samen de elektrische activiteit van het hart weergeven en die kan worden geïnterpreteerd om kaart te brengen hoe de hartspier depolariseert en repolariseert.

De structurele basis van ECGstructuren ligt in het hartgeleidingssysteem en de spierweefsels. De sinusknoop genereert de initiële impulsoor, deze impulsen verspreiden zich via atriale weefsels naar de AV-knoop en vervolgens via de His-Purkinje-systeem naar de ventrikels. Dit proces produceert de herkenbare golfpatronen op het ECG: P golf (atriële depolarisatie), QRS-complex (ventrikulaire depolarisatie) en T-golf (ventrikulaire repolarisatie). Tussentijdse segments en intervallen, zoals de PR-interval en de ST-segment, dragen bij aan de timing en werking van de elektrische activiteit.

Een typisch ECG bevat verschillende onderdelen die in verschillende leads zichtbaar zijn. Leads I, II en III vormen Einthoven’s driehoek; aangevullende leads (aVR, aVL, aVF) en precordiale leads V1 tot en met V6 geven het hart vanuit meerdere hoeken weer. Deze indeling helpt bij het bepalen van de elektrische as van het hart en het detecteren van afwijkingen.

Toepassing en beperkingen: ECGstructuren worden gebruikt om aritmieën, geleidingsstoornissen, ischemie, infarct en elektrolytenstoornissen te herkennen. Interpretatie vereist trained personnel; artefacten door beweging, lediktes of medische factoren kunnen misleidend zijn en vereisen zorgvuldige beoordeling.