Droogtesten

Droogtesten is een term uit het Nederlands die verwijst naar het uitvoeren van testen zonder het gebruik van vloeistoffen. Het doel is om kenmerken zoals mechanische werking, afdichtingen en lekken te verifiëren zonder contact met vloeistoffen, of om software- en systeemlogica in een gecontroleerde, vloeistofvrije omgeving te toetsen. De precieze toepassing varieert per vakgebied.

In de techniek en bouwkunde wordt droogtesten vaak toegepast bij leidingsystemen, sealings en drukopdrachten. Hierbij wordt meestal een droge medium zoals lucht of inert gas (bijv. stikstof) gebruikt om druk op het systeem te zetten, lekkages te detecteren en de montage- of constructie op geometrische en functionele eisen te controleren. Droogtesten dient vaak als voorbereidende stap vóór hydrostatische of natte testen, omdat het sneller en veiliger is en mogelijke corrosie- of watergerelateerde schade beperkt.

In de software- en systeemengineering kan droogtesten slaan op testen die plaatsvinden zonder realistische of externe data, met behulp van mocks, simulaties of handmatige testscenario’s. Het doel is om de controleflow, foutafhandeling en basisfunctionaliteit te controleren voordat het systeem onder realistische omstandigheden wordt getest.

Procedureel gezien omvat droogtesten doorgaans het afsluiten van subsystemen, het aanleggen van een droge medium, het opbouwen van druk die geschikt is voor de test, het monitoren van drukveranderingen en lekdetectie, en het vastleggen van bevindingen. Drop naar natte of hydrostatische tests volgt meestal zodra droogtesten is geslaagd.

Droogtesten vraagt om duidelijke afstemming op de context en normen binnen het relevante vakgebied, aangezien de interpretatie en eisen per sector aanzienlijk kunnen verschillen.