Diplomarecognitie

Diplomarecognitie is het proces waarbij een bevoegde autoriteit of instelling de waarde en vergelijkbaarheid van een buitenlands diploma of diploma’s bepaalt ten opzichte van een nationaal diploma. Het doel is om te beoordelen of de behaalde kwalificatie gelijkwaardig is aan een lokaal niveau voor doeleinden zoals toelating tot vervolgonderwijs, beroepsuitoefening of arbeid.

De reikwijdte omvat doorgaans bachelor-, master- en doctorale graden en soms professionele kwalificaties. De uitkomsten variëren van volledige erkenning, gedeeltelijke erkenning (verplichting tot aanvullende vakken, stage of examens), tot afwijzing. Bij de evaluatie wordt gekeken naar leerresultaten, studieduur, hoeveelheid en inhoud van de gevolgde vakken, het onderwijsniveau en de accreditatie van de instelling.

Juridische kaders en instellingen variëren per regio. In Europa speelt de Lisboanotitie en de Europese kwalificatiestructuur een rol bij grensover­schrijdende erkenning, met nationaal aangewezen erkenningsinstanties. In andere delen van de wereld bestaan uiteenlopende systemen en erkende evaluatie-diensten, zoals particuliere of publieke organisaties die documenten vergelijken en rapporteren over equivalente niveaus. Erkenning garandeert meestal geen beroepslicentie; aanvullende vereisten voor praktijkvergunningen kunnen gelden.

Proces en documenten: doorgaans omvat het indienen van diploma’s, transcripties, studiegidsen of vakbeschrijvingen, vertalingen en soms verificatie van de instelling. De beoordeling kan documentair plaatsvinden, met een rapport over evaluatie en eventuele aanbevelingen, gevolgd door een ingebrekens- of bezwaarprocedure bij onenigheden.

Praktische overwegingen zijn onder meer kosten, verwerkingstijd, vertalingen, legalisatie of apostilles, en het tijdstip waarop erkenning nodig is voor toelating, licentie of immigratie.