licentie

Een licentie is in juridische zin een toestemming die door een licentiegever wordt verleend aan een licentienemer om iets te doen of te gebruiken onder afgesproken voorwaarden. Een licentie verleent doorgaans geen eigendom of titel over het onderliggende goed, maar wel het recht om het te gebruiken, te exploiteren of na te laten schaden binnen de grenzen van de overeenkomst en de wet. Licenties kom in veel rechtsgebieden voor en hangen af van regionale regels en contractuele afspraken.

Typen licenties: niet-exclusieve licentie vs exclusieve licentie; tijdelijke versus permanente licenties; geografische beperkingen en het toepassingsgebied (veld van gebruik); al dan niet sublicentieren en overdraagbaarheid; en de vergoeding of royalty's. De exacte voorwaarden zijn vastgelegd in een licentieovereenkomst.

Toepassingsgebieden: intellectueel eigendom zoals auteursrechten, octrooien en merken, maar ook softwarelicenties en data-licenties. Bedrijfs- en operationele licenties regelen toegang tot faciliteiten, activiteiten of gereguleerde markten, bijvoorbeeld voor bedrijfsvoering of productie. Overheids- en radio- of telecommunicatieve licenties worden toegekend door bevoegde autoriteiten; open-licenties zoals Creative Commons en permissieve open-source licenties regelen voorwaarden voor hergebruik.

Belangrijke kenmerken zijn dat de licentierelatie rechten geeft zonder eigendom, vaak onder specifieke voorwaarden (gebruikstermijn, territoria, betalingsverplichtingen, kwaliteitsnormen). Schendingen kunnen leiden tot contractbreuk, beëindiging van de licentie en mogelijke vorderingen. Licenties kunnen worden herzien of ingetrokken door de licentiegever bij gewijzigde omstandigheden of wanbetaling.

Zie ook: voorbeelden zoals Creative Commons-licenties, GNU GPL, MIT-licentie, en verschillende soorten bedrijfs- of overheidsvergunningen.