Copenhageninterpetatie

Copenhageninterpretatie is een verzamelnaam voor de dominante interpretatie van de kwantummechanica die in Kopenhagen in de jaren twintig werd ontwikkeld, onder leiding van Niels Bohr en Werner Heisenberg. De interpretatie beschouwt de golffunctie als een wiskundig hulpmiddel voor het voorspellen van meetbare kansen en stelt dat eigenschappen van quantum-systemen pas bij meting concrete waarden krijgen. Een centrale notie is complementariteit: golfachtige en deeltjesachtige beschrijvingen zijn beide nodig om quantumverschijnselen te begrijpen, maar kunnen niet gelijktijdig volledig worden toegepast.

Een fundamenteel inzicht is de rol van meting. Pas wanneer een meetinstrument een uitkomst oplevert, krijgen gerelateerde eigenschappen een definite waarde. De grens tussen het kwantumsysteem en de meetapparatuur, de zogenoemde Heisenberg-cut, wordt beschouwd als contextafhankelijk en niet als een strikt vastgelegde scheidslijn. Bij meting verandert de golffunctie volgens de Born-regel in een probabilistische beschrijving van uitkomsten; de zogenoemde collapse wordt vaak gezien als een update van kennis, niet noodzakelijk als een fysiek proces.

Oorspronkelijk legde de interpretatie de nadruk op praktijk en experimentele context en probeerde een objectieve metafysische voorstelling te vermijden. In de loop der tijd is de interpretatie onderwerp geweest van voortdurende discussie en zijn er alternatieven voorgesteld, zoals de Many-Worlds-interpretatie en de pilot-wave theorie. Desondanks heeft de Copenhageninterpretatie een blijvende invloed gehad op hoe men de relatie tussen meetapparatuur en kwantumsystemen conceptualiseert en hoe wetenschappers kwantumtoestanden beschrijven.