Colonmotiliteitsstudies

Colonmotiliteitsstudies zijn klinische onderzoeken die de motorische activiteit van de dikke darm evalueren met als doel stoornissen in colonsmotiliteit te identificeren en te karakteriseren. Ze registreren patronen van intraluminale druk en contracties, evenals transittijden van fecale materie, vaak onder vaste voorwaarden zoals vasten en postprandiale stimulatie.

Belangrijke technieken omvatten colonsmanometrie, waarbij een katheter met meerdere sensoren via het rectum of tijdens een colonoscopie in de dikke darm wordt geplaatst en intraluminale drukken gedurende uren worden gemeten. Een minder invasieve optie is de wireless motility capsule (SmartPill), een orale sensor die druk, pH en temperatuur meet terwijl hij door het GI-kanaal passeert; hiermee kunnen colonic transit-tijden worden afgeleid. Daarnaast bestaan radiopaque-markerstudies, waarbij de verspreiding van door de patiënt ingeslikte markers met röntgenfoto's wordt gevolgd, en scintigraphische transitmetingen met radiolabelling van voedsel. In onderzoeksverband worden ook distentie- en responsmetingen toegepast bij barostat-technieken in selecte gevallen.

Indicaties voor colonmotiliteitsstudies zijn onder meer chronische obstipatie of onverklaarde diarree, verdenking op stoorningen in colonsmotiliteit en evaluatie in pre- of postoperatieve settings waarin de motorische functie van de colon relevant is. Voorbereiding omvat doorgaans darmreiniging en het vermijden van medicatie die motiliteit beïnvloedt. Interpretatie vereist gespecialiseerde normen en is afhankelijk van symptomen en andere onderzoeken; er bestaan aanzienlijke variaties tussen centra, waardoor standaardisatie en consensus nog in ontwikkeling zijn. De tests bieden inzicht in pathofysiologie en kunnen behandeling en begeleiding ondersteunen.