Buffervermogen

Buffervermogen is in de energie- en technische sector de capaciteit om op korte termijn vermogen te leveren of op te nemen om de balans tussen elektriciteitsproductie en -verbruik te stabiliseren. Het gaat om de hoeveelheid aanstuurbaar actief vermogen die een systeem snel kan injecteren in het net of kan onttrekken, meestal binnen enkele seconden tot minuten.

In de praktijk wordt buffervermogen geleverd door snelle energieopslagsystemen en door vraagrespons. Voorbeelden van bronnen die buffervermogen leveren zijn batterijsystemen, vliegwielen, pumped hydro en supercondensatoren. Daarnaast kan een deel van het buffervermogen voortkomen uit het tijdelijk aanpassen van verbruikende apparaten via demand response. De bruikbaarheid van buffervermogen hangt af van zowel de maximale leverings- of onttrekkingskrachten (vermogen in MW) als van de beschikbare hoeveelheid energie die kan worden ingezet (energie in MWh).

Buffervermogen wordt doorgaans gecharacteriseerd door twee hoofdindicatoren: het maximale vermogen dat snel beschikbaar is (MW) en de duur waarvoor dit vermogen kan worden gehandhaafd (afgeleid uit de verhouding tussen energie-inhoud en vermogen, bijvoorbeeld uren = MWh / MW). Technologiekeuzes bepalen zowel de reactie-snelheid als de beschikbaarheid en efficiëntie, en daarmee de effectiviteit bij toepassingen zoals frequenties stabilisatie, spanningsondersteuning en het dempen van variabiliteit door hernieuwbare bronnen.

Het buffervermogen vormt een onderdeel van bredere systeemreserves en werkt doorgaans samen met andere vormen van reserves om betrouwbaarheid en veerkracht van het elektriciteitsnet te waarborgen. Costs, levensduur, efficiëntie en regelgevende vereisten beïnvloeden de inzet en de economische haalbaarheid van buffervermogen.