Barrièremethoden

Barrièremethoden zijn anticonceptiemiddelen die voorkomen dat sperma de baarmoeder bereikt door een fysieke barrière tussen de penis en de cervix. Ze bevatten geen hormonen en vormen een alternatief voor hormonale methoden. De effectiviteit hangt sterk af van correct en consequent gebruik en verschilt per soort.

Belangrijke barrièremethoden zijn onder meer: het mannelijk condoom (gemaakt van latex, polyurethaan of nitride); het vrouwelijke condoom (meestal polyurethaan of nitril); het diafragma, een flexibele schaaltje dat voor gemeenschap op de baarmoedeklep wordt geplaatst met spermicide; de cervicale kap, een klepje dat eveneens met spermicide werkt; en barrieres zoals de anticonceptiespons en vaginale film, vaak aangevuld met spermicide. Condooms bieden doorgaans ook bescherming tegen veel seksueel overdraagbare aandoeningen (STI’s), vooral bij correct gebruik; lambskin condooms beschermen tegen zwangerschap maar bieden minder betrouwbare STI-bescherming.

Gebruik en overwegingen: barrièremethoden moeten tijdens iedere seksuele activiteit correct worden toegepast. Latex- en nitrilvarianten kunnen allergische reacties veroorzaken bij sommige gebruikers. De diafragma en cervicale kap vereisen vaak fitting door een zorgverlener, en sommige opties vereisen spermicide voor extra effectiviteit. Reiniging en hergebruik variëren per type: sommige zijn herbruikbaar, andere eenmalig.

Voordelen en beperkingen: barrièremethoden hebben geen hormonen en kunnen direct worden gebruikt, maar de effectiviteit is afhankelijk van techniek, correcte plaatsing en consistent gebruik. Nadelen zijn onder meer mogelijk verminderde spontaneïteit, mogelijke irritatie of allergieën en de noodzaak om bij elke seksuele activiteit te controleren. Zijn beschikbaarheid varieert per land, maar zijn doorgaans vrij toegankelijk via apotheken en gezondheidsdiensten.