Bandbreedtebeperkingen

Bandbreedtebeperkingen verwijzen naar limieten op de snelheid of hoeveelheid gegevens die over een netwerk kan worden verzonden. Ze kunnen doelbewust worden toegepast door aanbieders, bedrijfsnetwerken of inhoudsleveranciers, of ontstaan door technische beperkingen van verbindingen en apparaten bij congestie, verouderde infrastructuur of moeilijke onderlinge afstemming tussen netwerken.

We onderscheiden verschillende vormen. Een harde limiet (hard cap) stelt een vast maximum vast waarboven geen verkeer wordt toegestaan. Een zachte limiet (soft cap) beperkt verkeer na het bereiken van een drempel, vaak met aanvullende kosten of automatische verhoging van wachtrijen. Throttling is een bewuste vertraging van verkeer, terwijl traffic shaping en QoS (kwaliteit van dienstverlening) verkeersstromen prioriteren en bufferbeheer toepassen om congestie te beperken.

Toepassingsgebieden zijn onder meer consumenteninternetdiensten (datacaps en throttling op mobiel of vast internet), bedrijfsnetwerken (per gebruiker, per applicatie of per dienst limieten) en contentdistributienetwerken (CDN) die verkeer kunnen beperken om stabiliteit en gelijke toegang te waarborgen. Oorzaken zijn onder meer netwerkcongestie, beperkte bandbreedte van ingangs- of uitgaande verbindingen, peeringafspraken en hardwarebeperkingen. Gevolgen omvatten tragere downloads, hogere latency en ongelijkmatige prestaties tussen gebruikers of toepassingen.

Beleid en regelgeving rondom bandbreedtebeperkingen variëren per land en sector. Netneutraliteit wordt in veel rechtsgebieden besproken: sommige regimes verbieden bepaalde vormen van throttling of vereisen transparantie, terwijl andere beperkingen toestaan onder bepaalde voorwaarden. Beheer en mitigatie kunnen bestaan uit upgrading van verbindingen, caching, compressietechnieken en gerichte QoS-configuraties.