verkeersstromen

Verkeersstromen is een term uit de verkeerskunde die verwijst naar de beweging van voertuigen en voetgangers over een vervoersnetwerk gedurende een bepaald tijdsinterval. Stromen worden doorgaans uitgedrukt als een flux (bijv. voertuigen per uur) en bestaan uit meerdere, vaak gelijktijdige, substromen zoals recht door, linksaf, of afslaan. De grootte en samenstelling van een verkeersstroom hangen af van locatie, tijdstip, weersomstandigheden en verkeersregelgeving, en ze kunnen fluctueren tussen vrije doorstroming en congestie.

Op macroniveau worden verkeersstromen beschreven met de relatie tussen flux, snelheid en dichtheid. Het fundamentele diagram toont het verband tussen q, v en k: q = v · k. Bij lage dichtheid is de snelheid hoog en de stroom toeneemt; bij hogere dichtheden neemt de snelheid af en daalt de stroom uiteindelijk tot aan de verkeersopstopping (k_j). De capaciteit van een weg is de maximale duurzame stroom onder gegeven omstandigheden.

Verkeersstromen worden gemeten met tellingen en sensoren, zoals wegdetectoren, camera's, en op basis van floating car data. De gebruikte data leveren volume (aantal voertuigen per tijdsperiode), snelheid en soms voertuigtype. Deze informatie vormt de basis voor verkeersmodelleringsmethoden, variërend van macrocijfers tot microscopische simulaties.

Toepassingen omvatten verkeersplanning, signaalregeling, rampmetering, dynamische routing en incidentmanagement. Factoren die stromingen beïnvloeden zijn onder meer vraag (tijdafhankelijke verkeersvraag), aanbod (wegcapaciteit en ontwerp), incidenten, weersomstandigheden en werkzaamheden. Verkeersstromen zijn daarmee een centraal element in het ontwerpen, beheren en evalueren van transportnetwerken.