Backbonelijnen

Backbonelijnen zijn de belangrijkste, hoog-capaciteitsroutes in een netwerk die het centrale skelet vormen. Ze verbinden de belangrijkste knooppunten en dragen het grootste deel van het verkeer of de datastroom. In die zin functioneren ze als de ruggengraat van een netwerk, waarbij minder grote lijnen als feeder- of randverbindingen fungeren die de uiteindelijke eindpunten met de backbone verbinden.

In telecommunicatie verwijzen backbonelijnen naar de lange afstands- en interstedelijke fiberoptische verbindingen die data tussen steden, datacenters en knooppunten van carriers en internet exchanges transporteren. Deze lijnen kennen meestal hoge bandbreedtes en redundante routes om uitval te voorkomen, en ze zijn essentieel voor internetinfrastructuur en landelijke dekking.

In het weg- en spoorverkeer beschrijven backbonelijnen de hoofdassen die grote volumes verkeer verwerken en de motor vormen van een vervoernetwerk. Voor wegen betreft dit vaak snelwegen of hoofdverbindingen tussen stedelijke centra; voor rail betreft dit hoofdsporen die langeafstands- en intercityvervoer mogelijk maken. Deze backbone-assen zijn doorgaans gebouwd met hogere capaciteit, vaker spoorlengtes, en systemen voor capaciteit- en onderhoudsoptimalisatie.

Belangrijke kenmerken van backbonelijnen zijn capaciteit, redundantie, geografische spreiding en onderhoudsgericht beheer. Het doel is maximale betrouwbaarheid en efficiëntie van het gehele netwerk, waarbij ingrepen op de backbone vaak grotere investeringen en langere doorlooptijden vereisen dan aan de randlijnen.

Zie ook: netwerken, backbone-netwerk, netwerkontwerp, TEN-T (voor Europese transportbackbones).