Antitarnishmaterialen

Antitarnishmaterialen zijn materialen die tarneren of verkleuring van metalen zoals zilver, koper en messing voorkomen of vertragen. Tarnering ontstaat door reacties met zwavelhoudende en zuurstofrijke componenten in de omgeving, waardoor oppervlakken donker worden of een kleverig residu krijgen. Antitarnishmaterialen worden toegepast in opslag, transport en presentatie van metalen voorwerpen om deze processen te vertragen en de esthetiek en waarde te behouden.

De belangrijkste categorieën omvatten beschermende coatings en barrièrelagen, barrièrefilms en anti-tarnish impregnaties in opslagdozen, en anti-tarnish papieren of doeken met absorberende of reducerende additieven. Daarnaast worden luchtige houdersystemen gebruikt met vochtigheidscontrole, zoals silicagel, of met zuurstofabsorbers om de oxidatie te beperken. Ook passiveringsbehandelingen en bepaalde oxide- of polymerenlagen op metalen oppervlakken dienen als oppervlaktebescherming.

Werking en toepassing variëren per type. Coatings vormen een fysieke barrière tegen zuurstof en zwavelverbindingen. Barrièrefilms en anti-tarnish materialen in verpakkingen absorberen of neutraliseren reagerende stoffen in de lucht. Desiccants beperken vocht; sommige producten leveren zwavelverwijderaars of andere reducerende stoffen die het tarningsproces vertragen. Voor museale objecten, sieraden en zilverwerk zijn langdurige bescherming en visuele neutraliteit belangrijke eisen.

Overwegingen bij selectie betreffen compatibiliteit met het metaal en de gewenste uitstraling, duurzaamheid, onderhoud en kosten. Veiligheid, milieueffecten en disposeerbaarheid spelen ook een rol.