Accreditatieorganisaties

Accreditatieorganisaties zijn onafhankelijke instellingen die bevoegd zijn om de competentie en betrouwbaarheid van conformiteitsbeoordelende organisaties te beoordelen en te erkennen. Zij verlenen accreditaties aan laboratoria, inspectiebedrijven en certificatie-instellingen, en in sommige gevallen aan opleidings- of toetsingsprogramma’s. De accreditatie vormt een plasfunctie van onafhankelijke toetsing die aangeeft dat de beoordeelde organisatie voldoet aan relevante normen en vaktechnische eisen.

Rol en doel van accreditering is het waarborgen van competentie, onpartijdigheid, integriteit en consistentie in conformiteitsoordelende activiteiten. Accrediterende organisaties beheren beoordelingen, beoordelen personeel, procedures, apparatuur en managementsystemen, en voeren toezicht- en herbeoordelingsprocessen uit om voortdurende conformiteit te waarborgen.

Werking en procedures worden doorgaans vastgesteld volgens internationale en nationale normen. Veel gebruikte referenties zijn ISO/IEC 17011 voor accrediterende instanties, ISO/IEC 17025 voor laboratories, ISO 15189 voor medische laboratoria, en ISO/IEC 17021 voor organisaties die managementsysteem-certificering uitvoeren. Het proces omvat documentatiebeoordeling, on-site evaluaties, beoordeling van competentie en voortdurende surveillances, met besluiten over toekenning, verlenging, wijziging of intrekking van accreditatie.

Internationale en regionale context: accrediterende organen vormen netwerken zoals ILAC en IAF, die onderlinge erkenning (mutual recognition arrangements, MRAs) bevorderen. In Europa speelt ook EA (European co-operation for Accreditation) een rol. Dergelijke samenwerkingen vergroten de acceptatie van conformiteitsbeoordelingsresultaten over grenzen heen.

Invloed en toepassing: accreditatie ondersteunt regelgeving, publieke aanbesteding, kwaliteitsmanagement en consumentenbescherming. Hoewel accreditering in veel sectoren vrijwillig is, is zij vaak vereist voor officiële erkenning of markttoegang.