zweefvliegtuig

Een zweefvliegtuig is een motorloos vliegtuig met vaste vleugels, ontworpen om te zweven door gebruik te maken van opstijgende luchtstromen zoals thermiek, berglift of golven. Starten gebeurt meestal met externe hulp: een aerotow, waarbij een sleepvliegtuig het zweefvliegtuig naar de hoogte trekt, of een kabelstart (winch) die de glijvlieger verticaal naar omhoog trekt. Een kleiner aantal modellen is zelfstartend met een kleine motor en kan daarna in zweefvliegmodus verder vliegen; dit type wordt wel motorzweefvliegtuig genoemd.

Zweefvliegen ontstond in de beginjaren van de luchtvaart en kende belangrijke ontwikkelingen in de jaren 1920 en daarna. Pioniers zoals Otto Lilienthal droegen bij aan de kennis over aerodynamica en stabiliteit. Na de Tweede Wereldoorlog kwam er voortgezette innovatie met houten, daarna metalen en vervolgens glasvezel- en koolstofcomposieten constructies. Professionele fabrikanten zoals Schleicher, Schempp-Hirth en DG Flugzeugbau hebben moderne klassen en ontwerpen ontwikkeld die wereldwijd worden gebruikt in training, recreatieve vluchten en competities.

Ontwerp en prestaties van moderne zweefvliegtuigen richten zich op een hoge lift-naar-wadratio en een laag gewicht, onder meer door hoge aspectratio vleugels en geavanceerde aerofoils. Winglets komen voor, net als variometers, versnellingsmeters en GPS-gestuurde instrumenten. Klassen in de sport zweefvliegen variëren van standaardklasse tot 15m-, 18m- en open class.

Gebruik en training: zweefvliegtuigen worden voornamelijk ingezet voor training, recreatief vliegen en competities. Piloten leren thermiek lezen, koers bepalen en efficiënt rijden op lange afstanden. Regelgeving vereist doorgaans een relevante vliegbrevet of licentie en regelmatige inspecties en onderhoud. Safety wordt bevorderd door weersleer, vluchtplanning en samenwerking met grondpersoneel en verkeersleiding.