zuiveringsprocess

Zuiveringsproces is het geheel van bewerkingen waarmee een medium wordt ontdaan van verontreinigingen om een gewenste kwaliteit te bereiken. Het kan betrekking hebben op water, lucht of gassen, en op andere vloeistoffen. In de watersector wordt onderscheid gemaakt tussen drinkwaterzuivering en afvalwaterzuivering. De processen richten zich op verwijdering van vaste stoffen, opgeloste chemicaliën, micro-organismen en nutriënten.

Drinkwaterzuivering omvat doorgaans fasen zoals voorbehandeling, coagulatie en flocculatie, bezinking of filtratie, en desinfectie. Soms worden aanvullende technieken toegepast, zoals ozonering of actueel koolfilteren, om de waterkwaliteit te verbeteren en aan drinkwaternormen te voldoen. Het doel is veilige consumptie en conformiteit met normen.

Afvalwaterzuivering werkt meestal volgens meerdere fasen: primaire behandeling verwijdert grof vuil en sedimenten; secundaire biologische behandeling (bijvoorbeeld actief slib of vaste-filmprocessen) breekt organische stof af en verwijdert stikstof en soms fosfor; tertiary behandeling kan verdere verwijdering van nutriënten en microverontreinigingen behelzen en omvat vaak filtratie en desinfectie. Het door de processen ontstane slib wordt geactiveerd door gisting of digestie, geperst en opgeschoond, met mogelijkheden voor energieterugwinning.

Andere zuiveringsprocessen betreffen gas- of luchtzuivering in industrie, bijvoorbeeld met scrubbers, adsorption, filtratie of desorptie, en soms elektrische of plasma-gebaseerde systemen. Overal draait het om het afschuiven van verontreinigingen met aandacht voor efficiëntie, veiligheid en milieubelasting.

Kernaspecten zijn ontwerpkeuzes, procesintensiteit en monitoring. Veelgebruikte prestatiesindicatoren omvatten verwijderingspercentages, BOD/COD, TSS, turbidity, pH en microbiologische parameters, waarmee naleving en duurzaamheid worden beoordeeld.