zouttectonische

Zouttectoniek, ook wel zouttectonische processen genoemd, is een deelgebied van de geologie dat de beweging en deformering van zout- en evaporietlagen in de aardkorst bestudeert onder invloed van tectonische krachten en zwaartekracht. Zoutlagen bestaan uit relatief ductiel materiaal dat onder geologische druk plastisch kan stromen. Door verschillen in druk, gewicht van het bovenliggende sediment en temperatuur en drukcondities kunnen zoutlagen zich anders gedragen dan omgordende gesteenten, waardoor kenmerkende zoutgerelateerde structuren ontstaan.

De belangrijkste processen zijn diapirisme en horizontale stroming. Bij diapirisme stijgt zout door het zwaardere omliggende gesteente heen en vormt zoutdomes of zoutbuizen. Ook horizontale beweging langs zwakkere grenzen kan leiden tot zoutstrengen of zoutgangen. Deze bewegingen veroorzaken deformaties van de omliggende sedimenten, vaak in de vorm van falen en de vorming van minibasins rondom diapieren en complexe randzones.

Zouttectoniek is geologisch en economisch significant voor olie- en gasexploratie. Zoutlagen kunnen uitstekende hydrocarbonafsluitingen vormen, terwijl de beweging van zout trapvormige en andere complexe patronen in nabijgelegen sedimenten kan opleveren. Zulke systemen komen voor in onder meer het Golf van Mexico, de Noordzee (met de Zechstein-evaporieten), en delen van West-Afrika en het Midden-Oosten.

Onderzoek naar zouttectoniek maakt gebruik van seismische interpretatie, geometrie van zoutlichamen en geomechanische modellering. Het begrip is essentieel voor het begrijpen van reservoirverwachtingen, migratiepaden en geohazards in gebieden met dikke evaporietlagen.