zenuwgeleidingstests

Zenuwgeleidingstests, ook wel nerve conduction studies (NCS) genoemd, meten de snelheid en sterkte van elektrische signalen in perifere zenuwen. Vaak wordt NCS gecombineerd met elektromyografie (EMG) om zenuwgeleiding en spieractiviteit samen te beoordelen.

Bij de test worden elektroden op de huid geplaatst. Een korte elektrische prikkel stimuleert een zenuw en de responstijd wordt geregistreerd bij een spier of bij een naburige zenuw. Belangrijke parameters zijn de zenuwgeleidingssnelheid (NCV), latentie en amplitude. Zowel sensorische als motorische geleiding kan worden gemeten; soms worden ook F-golven onderzocht.

Doel en interpretatie: NCS is nuttig bij verdenking op perifere neuropathieën (bijv. diabetes, toxische neuropathie), radiculopathie en compressie-syndromen zoals carpal tunnel. Een verlaagde NCV met verminderde amplitude wijst vaker op axonale schade; vertraagde latenties en kenmerken van demyelinisatie helpen bij lokalisatie. De test ondersteunt diagnose maar geeft doorgaans niet de oorzaak aan.

Veiligheid en beperkingen: de test is over het algemeen veilig en kortdurend; sommige personen ervaren kortdurende discomfort. Huidbeschadiging, open wonden of bepaalde huidcondities kunnen de uitvoering belemmeren. Resultaten moeten altijd worden geïnterpreteerd in samenhang met klinisch beeld en aanvullende onderzoeken.

Aanvullende opmerkingen: NCS wordt vaak gecombineerd met EMG voor een vollediger beeld van zenuw- en spierfunctie. Bij kinderen, na letsel of bij complexe gevallen kan de test worden aangepast. Patiënten ontvangen instructies over voorbereiding en wat te verwachten.