woningtypen

Woningtypen is een overkoepelende benaming voor de verschillende vormen van woningen die in Nederland voorkomen. De indeling is gebaseerd op bouwkundige kenmerken, plattegrond en gebruik, en speelt een rol bij ruimtelijke ordening, woningbouw en beleidsvorming rond wonen en duurzaamheid. Verschillende typen komen vaker voor in stedelijke gebieden dan in landelijke gebieden.

Verschillende bouwkundige categorieën beschrijven hoe een woning is opgebouwd. Vrijstaande woningen staan op eigen perceel en hebben geen aangrenzende woningen. Twee-onder-een-kap woningen bestaan uit twee woningen onder één dak, meestal naast elkaar. Een rijwoning of tussenwoning maakt deel uit van een aaneengesloten rij; een hoekwoning ligt aan het uiteinde van een rij en heeft extra geveloppervlak aan de zijkant. Een tussenwoning bevindt zich doorgaans midden in een rij, met buren aan beide zijden. Appartementen zijn woningen in gebouwen met meerdere verdiepingen, vaak in complexen; binnen deze categorie bestaan ook maisonettes (meerdere verdiepingen binnen één woning).

Eigendom en huur vormen belangrijke dimensies van woningtypen. Koopwoningen zijn eigendom van de bewoner. Huurwoningen worden verhuurd aan bewoners en kunnen onderverdeeld worden in sociale huurwoningen (gerelateerd aan woningcorporaties en gereguleerde huren) en vrije sector huurwoningen (marktconforme huren zonder sociale regeling). In steden domineren appartementen en sociale huur, terwijl vrijstaande en rijtjeswoningen vaker voorkomen in voorstedelijke en dorpskernen.

Duurzaamheid en energiewensen beïnvloeden ook woningtypen, met aandacht voor energiezuinig bouwen, isolatie en de omschakeling naar gasloze woningen waar mogelijk.