weidegebied

Weidegebied is een aanduiding voor een stuk land dat primair wordt gebruikt voor begrazing door vee, zoals runderen, schapen of paarden. Het kan bestaan uit grasland, hooilanden of gemengd terrein en is vaak onderdeel van landbouwbedrijven, maar kan ook voorkomen in natuur- of beschermingsgebieden. De omvang en grenzen van een weidegebied zijn doorgaans vastgelegd in beheerplannen of eigendomsaktes.

Kenmerken van een weidegebied variëren afhankelijk van vocht, bodem en beheer. De vegetatie bestaat voornamelijk uit grasachtigen en kruidachtige planten. De samenstelling kan sterk verschillen tussen extensieve en intensieve bewerkte gebieden en tussen natte en droge locaties. Beheeractiviteiten zoals begrazing, maaien en rustperioden bepalen de structuur en de rijkdom van plantensoorten, bodemcondities en de ecologische waarde van het gebied.

Beheer en nut. Een goed beheerd weidegebied levert voer voor vee en draagt bij aan landbouwnatuur en biodiversiteit. Door aangepaste beweiding, rotatiebegrazing en tijdige rust kan overbegrazing en verarming van de bodem worden voorkomen, terwijl afwijkende planten- en dierensoorten kunnen floreren. Daarnaast spelen drainage, waterpeilen en onderhoud van percelen een rol bij het behoud van een gezonde gras- en kruidenkleur.

Conservatie en beleid. In sommige regio’s maken weidegebieden deel uit van natuur- of landschapsbehoud, waarbij landbouwers subsidies of afspraken kunnen treffen voor natuurgerichte begrazing en onderhoud. Het doel is een balans tussen productief gebruik en behoud van ecosystemen, waaronder bodembedekking, hydrologie en soortensamenstelling.