weerbaarheidsbeleid

Weerbaarheidsbeleid is een overkoepelend beleidskader dat erop gericht is de veerkracht van een samenleving te vergroten tegen een breed scala aan dreigingen en verstoringen, zoals natuurgeweld, gezondheidscrisissen, cyberincidenten, terrorisme en economische schokken. Het doel is incidenten te voorkomen waar mogelijk, de gevolgen te beperken en sneller te herstellen.

Het beleid is doorgaans opgebouwd rond preventie en bescherming, paraatheid, respons en herstel. Daartoe hoort risicogovernance, continuïteit van vitale functies, en robuuste waarschuwings- en communicatieystemen. Essentieel is het in kaart brengen van risico’s voor kritieke infrastructuur en dienstverlening, het ontwikkelen van incidentplannen, regelmatige oefeningen en investeringen in veerkrachtige systemen.

De uitvoering van weerbaarheidsbeleid vergt samenwerking tussen nationale en regionale overheden, leveranciers van vitale infrastructuur, zorg- en hulpdiensten, bedrijven en maatschappelijke organisaties, evenals actieve betrokkenheid van burgers. Instrumenten omvatten regelgeving, financiering, normen en standaarden, publiek-private samenwerking, informatie-uitwisseling en evaluatie- en oefenprogramma’s.

Het beleid is een brug tussen verschillende beleidsterreinen, zoals defensie, openbare orde en veiligheid, volksgezondheid, klimaatadaptatie en digitale veiligheid. Doel is de weerbaarheid te verhogen door preventie en voorbereiding te koppelen aan effectieve respons en snelle terugkeer naar normale omstandigheden, met aandacht voor menselijke vrijheden en privacy.

Uitdagingen zijn onder meer de afstemming tussen sectoren, voldoende middelen, veranderende dreigingsbeelden en de behoefte aan voortdurende evaluatie en bijstelling van plannen en normen.