publiekprivate

Publiekprivate, vaak afgekort als PPS of PPP en in het Nederlands ook aangeduid als publiek-private samenwerking, is een samenwerkingsvorm tussen overheden en private partijen voor de levering van infrastructuur of publieke diensten. Het doel is om publieke beleidsdoelstellingen te realiseren met hulp van private expertise, innovatie en kapitaal, meestal via lange termijn contracten.

In een PPS wordt vaak afgesproken dat de private partner verantwoordelijk is voor ontwerp, bouw, financiering en vaak ook onderhoud en operaties van een project. De publieke partner blijft eindverantwoordelijk voor publiek belang en regelgeving, maar kan verantwoordelijkheid en risico’s overdragen aan de private partij. Betalingen aan de private partij hangen vaak af van prestaties of beschikbaarheid van de dienst, in plaats van alleen aan input zoals bouwkosten.

Veel voorkomende contractvormen zijn onder meer design-build-finance-operate (DBFO), design-build-maintain-operate (DBMO), build-operate-transfer (BOT) en concessies. Deze vormen kenmerken van risicodeling, lange contracttermijnen en outputgerichte specificaties. Het procurementproces is doorgaans gereguleerd door bestaande publiekrechtelijke en Europese aanbestedingsregels, met nadruk op transparantie, mededinging en toezicht.

Voordelen van PPS’en kunnen efficiëntie, innovatie en toegang tot privéfinanciering en gespecialiseerde expertise omvatten. Nadelen zijn onder meer complexiteit, lange verplichtingen, risico op kostenoverschrijdingen en vragen over publieke verantwoording en toezicht. PPS’en worden toegepast in sectoren zoals infrastructuur (wegen, bruggen, tunnels), gezondheidszorg, onderwijs en water- en afvalbeheer.