Home

weefselvernietiging

Weefselvernietiging is de verzamelnaam voor het verlies van weefsel door beschadiging of afbraak van cellen, waardoor de structuur en functie verdwijnen. Het kan voorkomen als een natuurlijk pathologisch proces, zoals necrose (onomkeerbare celdood met celzwelling en ontsteking) of als gevolg van geprogrammeerde celdood (apoptose), waarbij cellen opgeruimd worden zonder uitgebreide ontsteking. Ook trauma, infectie, ischemie en toxische schade kunnen leiden tot weefselvernietiging. Soms is de vernietiging doelbewust therapeutisch, bijvoorbeeld bij ablatieve behandelingen van tumoren of afwijkend weefsel.

Oorzaken en context: ischemie is een veelvoorkomende oorzaak van necrose; infecties kunnen weefsel beschadigen door toxins

Mechanismen en gevolgen: necrose leidt vaak tot ontsteking en verlies van weefselarchitectuur; apoptose scheidt cellen gecontroleerd

Toepassingen en diagnostiek: medische ablatieve technieken vernietigen doelbewust weefsel om ziekte te behandelen (bijv. tumoren). Diagnostiek

Uitkomsten: afhankelijk van oorzaak en locatie kan weefselverlies leiden tot functionele beperking of genezen door littekenweefsel;

of
immuunrespons;
toxines,
straling
en
auto-immuunprocessen
spelen
ook
een
rol.
Bij
ernstige
schade
kan
gangreen
ontstaan,
waarbij
necrotisch
weefsel
geïnfecteerd
raakt.
af
met
minder
ontsteking,
en
kan
bijdragen
aan
herstel
of
littekenvorming.
gebeurt
via
klinische
beoordeling,
beeldvorming
(MRI,
CT)
en
histopathologie;
biomarkers
voor
weefselschade
kunnen
ondersteuning
bieden.
in
sommige
gevallen
kan
herstel
van
functie
plaatsvinden.