waterhuishoudkunde

Waterhuishoudkunde is het vakgebied dat zich bezighoudt met het beheer van water within waterlandschappen, watergangen en watergerelateerde infrastructuur. Het omvat de planning, ontwerp, exploitatie en governance van systemen en beleidsmaatregelen die nodig zijn voor drinkwater, sanitaire dienstverlening, flood protection, irrigation en ecologisch evenwicht op land en in wateren.

Het vakgebied omvat zowel technische als maatschappelijke aspecten. Het trekt op hydrologie, hydrauliek, civiele techniek en milieuwetenschap, maar ook economie, recht en publiek bestuur. Belangrijke activiteiten zijn het ontwerpen en beheren van dijken, gemalen, drainage- en irrigatienetten, drinkwatervoorziening, wastewater treatment, en het beheer van rivieren, meren en kusten. Daarnaast gaat het om governance en financiering: de rol van waterschappen, gemeenten, provincies en de staat in beleid en uitvoering.

Historisch speelde waterhuishoudkunde een cruciale rol in Nederland, een laaggelegen land met voortdurend dreiging van hoog water. Traditionele instellingen zoals waterschappen beheerden dijkbescherming en landontwatering; moderne praktijk is uitgegroeid tot geïntegreerd waterbeheer dat klimaatadaptatie, stedelijke watersystemen en rivierbekkenplanning omvat.

Methoden en tools zijn onder meer hydrologische en hydraulische modellering, overstromingsrisicoanalyse, GIS, remote sensing en continue monitoringsnetwerken. Deze instrumenten worden gebruikt om waterstanden, stromen en kwaliteit te voorspellen en om infrastructuur te ontwerpen, te exploiteren en te onderhouden.

Globaler belang: waterhuishoudkunde sluit aan bij geïntegreerd waterschapsbeheer en IWRM en is wereldwijd toepasbaar voor het in balans brengen van watervoorziening, milieu en sociaaleconomische behoeften. Opleiding vindt doorgaans plaats binnen civiele techniek en milieuwetenschappen, met voortdurende onderzoeksactiviteiten op het gebied van duurzaamheid, veerkracht en stedelijke drainage.