waarderingsgrondslag

Waarderingsgrondslag, letterlijk de “basis van waardering,” is de geldwaarde die als uitgangspunt dient bij berekeningen van belasting, bijdragen of financiële waarderingen. Het geeft aan welk bedrag wordt gebruikt om een bedrag te bepalen dat betaald of verantwoord moet worden, en kan zowel betrekking hebben op activa als op passiva of andere economische middelen.

In fiscale context wordt de waarderingsgrondslag vaak bepaald op basis van een specifieke referentiedatum of een waarderingsregel. Voorbeelden zijn de waarde van het vermogen op een peildatum bij vermogensrendementsheffing (Box 3) of de waarde die als grondslag geldt voor onroerende-zaakbelasting en overdrachtsbelasting. De uiteindelijke belastingdruk wordt vervolgens berekend door toepassing van tarieven en eventuele vrijstellingen. De exacte regels hangen af van de relevante wet- en regelgeving en kunnen afwijkingen bevatten, zoals aftrekposten of vrijstellingen.

In accounting en financiële rapportage verwijst waarderingsgrondslag naar de methode waarmee activa en passiva worden gewaardeerd, bijvoorbeeld tegen historische kosten, reële waarde (fair value) of een andere afgesproken maatstaf. De keuze van de waarderingsgrondslag hangt af van geldende accountingstandaarden (zoals IFRS of Dutch GAAP) en de economische realiteit van de transactie of balanspositie.

Samengevat is waarderingsgrondslag de waardebasis die is vastgesteld ten behoeve van een specifieke berekening of rapportage, waarbij de gekozen grondslag afhangt van de context (belasting, verslaggeving, regelgeving) en de relevante wettelijke regels. Verwante begrippen zijn onder meer WOZ-waarde, de peildatum en de toepasselijke tarief- of waarderingsregels.