vouwingspatroon

Een vouwingspatroon is een patroon van vouwlijnen op een plat vel materiaal waardoor een platte vorm kan worden omgevormd tot een driedimensionale structuur. Het patroon maakt duidelijk waar vouwen plaatsvinden, welk type vouw wordt toegepast (bijvoorbeeld dalvouwen of bergvouwen) en in welke volgorde deze vouwen moeten worden uitgevoerd. Het begrip komt vooral voor in origami, maar wordt ook gebruikt in verpakkingsontwerp, textiel, en engineering voor rekbare of inklapbare constructies.

In origami verwijst een vouwingspatroon naar de specifieke lijnen en hun verhouding op het vel die nodig zijn om een bepaald model te bereiken. Typen vouwen die vaak voorkomen zijn dalvouwen (valley folds) en bergvouwen (mountain folds), aangevuld met pliseformaties en tessellaties. Een bekend voorbeeld van een complex vouwpatroon is het Miura-ori patroon, een regelmatige tessellatie van vouwen die isolatieve dunne vormen mogelijk maakt en een compacte uitvouw oplevert, nuttig bij snelle deployables zoals zonnearrays.

Toepassingen en belang: vouwingspatronen worden toegepast bij de ontwikkeling van uitklapbare structuren (deployables), metamaterialen met specifieke mechanische eigenschappen, verpakkingsoplossingen en textielontwerpen. Ze maken ontwerp en analyse beter uitvoerbaar door herhaalbare, voorspelbare vormen te creëren en kunnen algoritmisch gegenereerd of handmatig ontwikkeld worden.

Notatie en creatie: vouwpatronen worden vaak weergegeven als plattegrondlijnen met aanduidingen voor dalvouwen en bergvouwen. Modellering, simulatie en raster-achtige netten helpen bij het plannen van complexe patronen en het controleren van geometrische consistentie.