vloerlimieten

Vloerlimieten is een term die in verschillende vakgebieden wordt gebruikt om laagste grenzen of minimumconstrains aan te duiden die op variabelen, metingen of uitkomsten kunnen worden toegepast. In het Nederlands duidt het letterlijk op de “vloer” van een toegestaan bereik, in tegenstelling tot plafondlimieten (maximumwaarden).

In wiskundige optimalisatie en operations research dienen vloerlimieten als lagere grenzen voor beslissingsvariabelen of voor de waarde van het doel. Ze helpen de feasible ruimte te definiëren, weerspiegelen domeinkennis (zoals minimale productie- of leveringshoeveelheden) en kunnen als harde beperkingen dienen of als zachte beperkingen met strafpunten.

In dataverzameling en kwaliteitscontrole voorkomen vloerlimieten dat onnauwkeurige of onrealistische waarden worden meegenomen, door een ondergrens te hanteren waar mogelijk meetruis of fouten zijn inbegrepen.

In financiën en regelgeving kunnen vloerlimieten optreden als wettelijke of contractuele minimale bedragen, tarieven of reserves. De exacte invulling is afhankelijk van de context en discipline.

Berekening van vloerlimieten gebeurt door analyse van constrains, data en kennis uit het domein. Ze kunnen statisch zijn of dynamisch worden aangepast naarmate nieuwe informatie beschikbaar komt. Een te hoge vloerlimiet kan de oplossingsruimte onhaalbaar maken, terwijl een te lage vloerlimiet de effectiviteit ervan beperkt.

Zie ook: lagere grens, minimum, constraint programming, bound tightening.