vloeiïng

Vloeiïng is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat het proces of de toestand van stroming aanduidt. Het is afgeleid van het werkwoord vloeien, dat betekenisvol 'stroomt' aangeeft. In de dagelijkse taal kan vloeiïng zowel naar de beweging van vloeistoffen als naar de soepelheid van processen verwijzen.

In de natuur- en ingenieurswetenschappen verwijst vloeiïng meestal naar de beweging van vloeistoffen of gassen onder invloed van krachten zoals druk en zwaartekracht. Bij vloeistoffen hangt de aard van de vloeiïng af van factoren als viscositeit, drukverdeling en de geometrie van het doorstroompad; veel bestudeerde verschijnselen zijn laminaire of turbulente stroming.

In figuurlijke zin wordt vloeiïng gebruikt om de soepelheid of continuïteit van processen of taal te beschrijven. Bijvoorbeeld, een tekst kan een vloeiïng hebben als de zinnen naadloos in elkaar overvloeien; een gesprek kan een natuurlijke vloeiïng vertonen. In vaktaal kan men spreken van de vloeiïng van een proces, wat duidt op een efficiënte, ongehinderde verloop.

Spelling: de basisvorm is vloeiing; in sommige bronnen verschijnt vloeiïng met diakritisch teken om uitspraak of scheiding tussen klanken aan te geven. De vorm met ï is een variatie die zelden vereist is en komt voor in didactische of lexicografische contexten.

Zie ook: vloeien, vloeistof, vloeibaar, stroming, vloeistofdynamica.