vingerpuntje
Vingerpuntje is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat verwijst naar het kleine uiteinde van een vinger, de tip die contact maakt met voorwerpen. Het woord is een diminutief gevormd uit vingeren en puntje, waarbij het karakter van kleinheid en puntachtige uitvoering wordt benadrukt. In veel gevallen wordt het gebruikt als informeel of affectief alternatief voor ‘vingertop’.
Etymologisch gezien is vingerpuntje samengesteld uit de basiswoorden ving er en punt, met het diminutieve achtervoegsel
In het dagelijks taalgebruik dient vingerpuntje als aanduiding van de extreme rand of het uiteinde van een
Verwant is de term vingertop, die vaker in formele of wetenschappelijke teksten voorkomt. Ook in literatuur