verwerkingslimieten

Verwerkingslimieten verwijzen naar de grenzen waaronder persoonsgegevens mogen worden verwerkt. Het begrip beschrijft de maximale reikwijdte van verwerkingen, de doeleinden waarvoor data mag worden gebruikt, en de omstandigheden waaronder die verwerking is toegestaan. Doelbinding en proportionaliteit vormen hier kernonderdelen van.

In de wetgeving zoals de AVG (GDPR) sluiten verwerkingslimieten aan bij beginselen als doelbinding, gegevensminimalisatie en opslagbeperking. Dit betekent dat organisaties aangeven waarom zij data verzamelen, welke data noodzakelijk is, hoe lang data bewaard wordt en welke waarborgen er zijn om misbruik te voorkomen.

Belangrijk zijn ook rechten van betrokkenen en de vereiste om verantwoording af te leggen. Verwerkingsactiviteiten moeten worden vastgelegd in verwerkingenregisters, en bij ingrijpende verwerkingen kan een DPIA nodig zijn om risico’s te identificeren en te beheersen. Technische en organisatorische maatregelen (TOM) vormen een praktische uitwerking van deze limieten.

In de praktijk betekent dit bijvoorbeeld: uitsluitend gegevens gebruiken voor het expliciete doel waarvoor toestemming is gegeven; data minimaal verzamelen en bewaren; toegang tot gegevens beperken tot geautoriseerde personen; en data verwijderen of anonimeren wanneer die niet langer nodig is.

Verwerkingslimieten zijn daarmee hulpmiddelen om privacy-by-design en accountability te borgen en verkleinen risico’s voor betrokkenen bij gegevensverwerking.