verschuivende

Verschuivende is het present participle van het Nederlandse werkwoord verschuiven. Het wordt als bijvoeglijk naamwoord gebruikt om aan te geven dat iets in beweging is, aan verandering onderhevig is of een verschuiving ondergaat. In teksten kan het verwijzen naar een fysieke verplaatsing, een tijdelijke verandering in positie, of figuurlijke verschuivingen zoals veranderingen in tijdschema’s of beleid. Voorbeelden zijn onder meer verschuivende bewegingen, verschuivende schaduwen en verschuivende tijdlijnen.

Etymologie en morfologie: verschuivende is afgeleid van verschuiven met de achtervoeging -ende, waarmee het de eigenschap aanduidt van wat gaande is. Het werkwoord verschuiven komt van ver- (weg/anders) en schuiven (duwen of verplaatsen). Het participium functioneert zowel attributief als predicatief; het stemt qua getal en gender af met het zelfstandig naamwoord dat het begeleidt, bijvoorbeeld de verschuivende beweging, een verschuivende schaduw, de verschuivende tijdlijn.

Usage en toepassingsgebieden: in literaire en descriptieve teksten wordt verschuivende vaak gebruikt om een proces van verandering te schilderen, zoals in “verschuivende landschappen” of “verschuivende grenzen”. In technische vakgebieden kan men spreken van vers schuivende transformaties of verschuivende componenten om een verplaatsing of verschuiving van functies aan te geven. In planningstaal wordt de term minder gebruikelijk toegepast als zelfstandig adjectief; veelal spreekt men eerder van “de afspraak verschuift”.

Grammaticale noten: als bijvoeglijk naamwoord staat verschuivende meestal voor een zelfstandig naamwoord in enkelvoud en kan ook in meervoud voorkomen (verschuivende bewegingen). Synoniemen of nabij liggende termen zijn verschuiven, verplaatsen en schuiven; verschuiven benadrukt doorgaans een verplaatsing of uitstel, verplaatsen legt de nadruk op locatieverandering.

Zie ook: verschuiving, verschuiven, verplaatsen, translatie.